مزایا و معایب پرداخت حق بیمه بیش از ۳۵ سال

لازم است در ابتدا از بانیان انجام چنین تحقیقی قدر دانی به عمل آید زیرا به نظر سازمان تامین اجتماعی بیش از هر چیز به چنین تحقیقات موردی نیازمند است و می بایست مبنای تحقیق در سازمان تامین اجتماعی بجای کلی گویی و نظریه پردازی صرف  به سمت پژوهشهای موردی سوق پیدا کند  تا در یک پروسه زمانی و با انباشت اطلاعات و تحقیقات قابل اعتنا و معتبر، بتوان به نتایج حقیقی  دست یافت و زمینه اقدامات عملی و متاثر از داده های واقعی حاصل از پژوهش را جایگزین کرد. . مسلما اگر در مسیر داده های علمی و واقعیات حرکت نکنیم جواب درستی نخواهیم گرفت . بیمه و تامین اجتماعی نیز یکی از موضوعات علمی و حساس است که نه تنها داده های علمی در آن نقش اساسی دارد بلکه تصمیماتی که بر اساس این  اصول و واقعیات گرفته می شود  از اهمیت ویژه ای برخوردار است و  نمی توان چشم بر  حقایق اجتماعی و اقتصادی فروبست و در  انتظار اتخاذ تصمیم گیری درست امیدوار بود.

این تحقیق که بر پایه داده های آماری استوار است در بخش اول سوال، بخوبی موضوع را واکاوی کرده و پاسخی در خور به سئوال مطرح شده داده است، ولی در مورد سئوال دوم، مطلب و نظریه خاصی بیان نشده و در واقع تحقیق و بررسی به پاسخ دهی به پرسش اول محدود شده است. پاسخ به این پرسش که افزایش سابقه بیشتر از ۳۵ سال برای سازمان دارای منفعت است یا برای بیمه شده یا هر دو بلاجواب مانده است. به نظر می رسد از ابتدا چنین سئوالی در این زمینه زائد بوده است زیرا در نظام بیمه که بررسی در چارچوب آنست جواب چنین سوالی روشن و بدیهی است و محققین این پژوهش نیز به این امر وقوف یافته و در فرایند تحقیق از پیگری آن منصرف شده اند. شکی در آن نیست که به لحاظ بیمه ای افزایش سابقه بیش از ۳۵ سال به دلیل آن که سقف پذیرش سابقه برای محاسبه و تعیین مستمری بازنشستگی طبق ماده ۷۷ قانون تامین اجتماعی ۳۵ سال است به نفع سازمان است تا بیمه شده. البته بی تردید بیمه شده برای ادامه اشتغال بعد از احراز شرایط بازنشستگی دلایل خاص خود را دارد . انسان طبعاً موجودی حسابگر و متعقل است و برای این اقدام خود دلایل منطقی و غیر بیمه ای دارد ولی قاعدتا هیچگونه دلیل بیمه ای بر آن مترتب نیست زیرا هیچ نفعی از این بابت متوجه وی نخواهد شد.

محمد حسین قشقایی: کارشناس معاونت فرهنگی و اجتماعی