۷ راهکار اجرایی برای بالا بردن سطح تأمین‌اجتماعی افراد خوداشتغال

افراد خوداشتغال با اینکه عنصر اصلی فعالیت اقتصادی هستند اما اغلب آسیب‌پذیرین اقشار نیروی کارند. در بسیاری از کشورها بخش بزرگی از جمعیت در سن کار، کارگران خوداشتغال هستند که یا در بخش رسمی و با در بخش غیررسمی کار می‌کنند. در سال‌های اخیر، با نوآوری در سیاست‌های اجرایی در حوزه تأمین‌اجتماعی، نیازهای افراد خوداشتغال، به‌ویژه نیازشان در برخورداری از پوشش تأمین‌اجتماعی مورد توجه قرار گرفته‌ است. به بیان ساده، اصطلاح خوداشتغالی به افرادی دلالت دارد که برای خودشان کار می‌کنند. بنابراین این اصطلاح دامنه متنوعی از کارگران را شامل می‌شود؛ کارگرانی که برای خودشان کار می‌کنند، آن‌هایی که در بخش غیررسمی برای یک یا چند کارفرما کار می‌کنند، تاجران و کسانی که دارای مشاغل آزاد هستند. با این تعریف کارگران خوداشتغال هیچ قرارداد استخدامی با کارفرما ندارند و درآمد خود را به‌طور مستقیم از مشتری و یا شرکتی که به آن خدمات ارائه می‌دهند دریافت می‌کنند.

مشخصه افراد خوداشتغال متغیر بودن درآمد است. علاوه بر این خوداشتغالی از قوانین یکسانی تبعیت نمی‌کند و به‌عنوان مثال، افراد خوداشتغال ممکن است مالیات‌های متفاوتی بپردازند. افراد خود اشتغال بخش بزرگی از نیروی کار ملی را تشکیل می‌دهند. با توجه به اینکه برنامه‌های تأمین‌اجتماعی عمدتاً از کارمندان حقوق‌بگیر در اقتصاد رسمی حمایت می‌کند، بخش بزرگی از جمعیت کل به برنامه‌های حمایتی تأمین‌اجتماعی دسترسی ندارد. در بسیاری کشورها، به ‌اشتباه این برداشت وجود دارد که رشد اقتصادی، بازار کار را به‌طور خودکار به‌سوی رسمی‌شدن پیش می‌برد. این برداشت، چالش بزرگی را پیش روی گسترش پوشش حمایتی تأمین‌اجتماعی ایجاد می‌کند.

در بسیاری از اقتصادهای توسعه‌یافته، تکامل بازار کار گواه بر سطح بالاتر بیکاری است و از سوی دیگر کاهش نسبی اهمیت کار سازمان‌یافته به افزایش خوداشتغالی منجر شده است. تکه‌تکه‌شدن فرایند تولید و فرایندهای کار، بسیاری از شاغلان تمام‌وقت واجد شرایط بیمه‌شدن را به‌سوی خوداشتغالی سوق داده و بیمه‌شدن آن‌ها را با دشواری‌هایی مواجه کرده است. این تغییر وضعیت اغلب به کاهش سطح پوشش تأمین‌اجتماعی منجر شده است. در بسیاری کشورها برنامه‌های تأمین‌اجتماعی متمرکز روی پوشش کارمندان حقوق‌بگیر بوده و به همین دلیل، گسترش پوشش حمایتی برای افراد خوداشتغال اغلب جزو اهداف سیاستگذاری‌ها نبوده است. در بعضی موارد و برای گروه‌های خاصی از کارگران خوداشتغال شرایط پوشش داوطلبانه فراهم شده است، اما این رویکردها غالباً پوشش پایینی دارند. معمولاً کارگران خوداشتغال و وابستگان آن‌ها در بهترین حالت به‌صورت بسیار جزئی توسط قوانین تأمین‌اجتماعی تحت پوشش قرار می‌گیرند و این برنامه‌ها معمولاً جامعیت و کفایت لازم را ندارند. به‌رغم مشکلاتی که هست، تدابیر سیاسی و اجرایی با در نظر گرفتن مشخصات و ویژگی‌های افراد خوداشتغال در گسترش پوشش تأمین‌اجتماعی تأثیر زیادی دارند. برخی از این تدابیر عبارتند از: شرایط مشمولیت را تغییر دهید تعیین شرایط مشمولیت برای دستیابی به حمایت‌ها، به طوری‌که واقعیت الگوهای کار و درآمد افراد خوداشتغال را منعکس کند و می‌تواند چنین مواردی را شامل شود: اول، تعیین آستانه حداقل درآمد افراد خوداشتغال به منظور مساعدت. دوم، کاهش سابقه کار موردنیاز برای دریافت حداقل خدمات بیمه‌ای. یارانه‌های هدفمند دولتی به این کار اختصاص دهید عامل کلیدی در گسترش مستمری و پوشش بیمه‌های سلامتی در بسیاری کشورها، یارانه‌های هدفمند دولتی است. این عامل می‌تواند در مرحله پذیرش عضویت از طریق تشویق ثبت‌نام و حمایت مستمر پرداخت‌های کمکی به‌صورت جزیی و یا کامل مورد استفاده قرار گیرد تا کمبود کارفرما را جبران کند. هرچند چنین یارانه‌هایی صرفاً جزیی از یک نظام داوطلبانه هستند تا پیوستن به سازمان را تشویق کنند. چنین خدماتی را می‌توان در جایی‌که عضویت اجباری وجود دارد نیز مورد استفاده قرار داد تا فقدان مساعدت کارفرما برای افراد خوداشتغال را جبران کنند. فکر کنید خوداشتغال‌ها چه بیمه‌ای می‌خواهند برای افزایش انگیزه پیوستن به سازمان تأمین‌اجتماعی، بیمه‌ها و خدماتی به منظور رفع مخاطرات مربوط به محیط کار و تأمین نیازهای مربوط به افراد خوداشتغال طراحی شود؛ به‌عنوان مثال تمرکز بیشتر بر بیمه‌های مرتبط به بیماری و ازکارافتادگی. تشکیلات مالی را منعطف کنید این عامل می‌تواند به‌صورت پرداخت یک‌چهارم سهم حق‌بیمه و یا پرداخت کمکی متغیر باشد. این عامل با تسهیل پرداخت حق‌بیمه، چالش‌های مربوط به مشارکت و همکاری میان افراد خوداشتغال و سازمان‌های بیمه‌گر و پایین بودن دستمزد کارگران را رفع می‌کند و بدین‌ترتیب الگوهای درآمدی کارگران وابسته نیز به صورتی بهتر منعکس می‌شود. هماهنگی! هماهنگی! برای اطمینان‌خاطر یافتن از گسترش پوشش حمایتی، ابزارهای مختلفی وجود دارند: تسهیل و ساده‌کردن فرایندهای ثبت‌نام (شامل تمرکززدایی ادارات، گسترش استفاده از فناوری اطلاعات، و استفاده از اطلاعاتی که قبلاً توسط ادارات دولتی گردآوری شده است)، ساده‌کردن درخواست‌های اطلاعاتی (عضویت براساس خانواده و یا واحدهای خانگی) و تنظیم مناسب پرداخت‌های کمکی و فرایندهای مطالبات از جمله اقدامات لازم در زمینه هماهنگی تدابیر اجرایی و مدیریتی است. با جامعه خوداشتغال‌ها کار کنید این کار تا دلتان بخواهد روش‌های مختلف دارد: مانند کار کردن با نمایندگان افراد خوداشتغال، گسترش استفاده از خدمات الکترونیکی، تقویت آموزش‌های مالی در سنین پایین که این عامل آگاهی جمعیت را از نقش مثبت تأمین‌اجتماعی افزایش می‌دهد. ثبت‌نام اجباری. نشد؟ ثبت‌نام اختیاری ثبت نام اجباری در تأمین‌اجتماعی نسبت به ثبت‌نام اختیاری به‌منظور جلوگیری از مشکلات مربوط به انتخاب نامطلوب مؤثرتر است. هنگامی که ثبت نام اجباری ممکن نیست، ثبت‌نام خودکار یک رویکرد مورد توافق است و ثابت شده که در افزایش سطح پوشش مؤثر است. موفقیت کامل در گسترش پوشش حمایتی تأمین‌اجتماعی اهمیت گسترش پوشش حمایتی تأمین‌اجتماعی برای افراد خوداشتغال نباید نادیده گرفته شود. اطمینان از اینکه آسیب‌پذیرترین کارگران، تحت پوشش چنین حمایت‌هایی قرار می‌گیرند، هم حقی انسانی و اخلاقی است و هم با تعهدات بین‌المللی در مورد حمایت اجتماعی منطبق است. برخورداری این دسته از کارگران از چارچوب‌های حمایتی تأمین‌اجتماعی، برابری و همبستگی اجتماعی را ارتقا می‌دهد، رشد اقتصادی را تسهیل و حمایت عمومی را از طرح‌های تأمین‌اجتماعی تقویت می‌کند.

نرم‌افزار جامع مالی و اداری ویژن

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا