آیین‌نامه ارزش گذاری دارایی های نامشهود در طرح های سرمایه‌گذاری
آیین نامه ارزش گذاری دارایی های نامشهود در طرح های سرمایه گذاری (تصویبنامه شماره ۲۰۷۰۰/ت۵۳۴۶۱هـ مورخ ۲۵/۲/۱۳۹۶ هیأت وزیران)
هیأت وزیران در جلسه ۱۷/۲/۱۳۹۶ به پیشنهاد شماره ۷۰۸۶۵۷ مورخ ۱۰/۶/۱۳۹۵ سازمان برنامه و بودجه کشور و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آیین نامه ارزش گذاری دارایی های نامشهود در طرح های سرمایه گذاری را به شرح زیر تصویب کرد:
آیین نامه ارزش گذاری دارایی های نامشهود در طرح های سرمایه گذاری
ماده ۱- در این آیین نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
الف- دارایی نامشهود: دارایی غیرپولی که ماهیت عینی ندارند و از حقوق قراردادی و یا سایر حقوق قانونی ناشی می شود، صرف نظر از اینکه چنین حقوقی قابل انتقال یا جداشدنی باشد یا نباشد.
ب- ارزش گذاری: فرایند تخمین کمی ارزش اقتصادی دارایی نامشهود که بر اساس یکی از روش های علمی و کاربردی معتبر ارزش گذاری صورت می پذیرد.
پ- کارشناس: کارشناس رسمی ارزش گذاری که مطابق ضوابط مربوط، دارای صلاحیت ارزش گذاری در رشته خود باشد.
ت- هیئت کارشناسان: هیئت متشکل از چند کارشناس که حسب مورد از رشته های یکسان یا متفاوت، مطابق ضوابط تشکیل می شود.
ث- مؤسسه یا شرکت ارزش گذاری: مؤسسه یا شرکت دارای مجوز از سازمان برنامه و بودجه کشور که در چارچوب قوانین و مقررات مربوط در ارزش گذاری دارایی های نامشهود صلاحیت دارد.
ج- ارزش گذار: مراجع مذکور در بندهای (پ)، (ت) و (ث).
چ- متقاضی: هر شخص حقوقی که به گزارش ارزش گذاری دارایی های نامشهود نیاز دارد.
ح- سامانه ارزش گذاری: سامانه الکترونیکی ثبت و اعطای مجوز به مؤسسه یا شرکت ارزش گذاری و مدیریت پایگاه اطلاعات ارزش گذاری
ماده ۲- کلیه طرح های سرمایه گذاری که یک طرف آنها دستگاه های اجرایی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری بوده و تمام یا بخشی از موضوع قرارداد، انتقال یا تجویز بهره برداری از اصل یا منافع دارای های نامشهود باشد یا به عنوان آورده سرمایه گذار ارایه شود و نیز دارایی های نامشهودی که تحت حمایت قوانین مربوط به سرمایه گذاری خارجی وارد کشور و یا از کشور خارج می شود، مشمول مقررات این آیین نامه می باشد.
