وزیر کار: هر دقیقه ۵ نفر جویای شغل می‌شوند
وزیر کار: هر دقیقه ۵ نفر جویای شغل می‌شوند
وزیر کار از زمان روی‌کارآمدن با ارائه آمارهای متنوع سعی در تصویرکردن سونامی بیکاری در کشور دارد. حال علی ربیعی، در تازه‌ترین اظهارات خود اعلام کرد: در هر دقیقه، پنج نفر متقاضی ورود به بازار کار می‌شوند، هرچند که به گفته کارشناسان، جامعه آماری کشور آن‌قدر قوی نیست که چنین آمار دقیقی ارائه شود. با این تفاسیر به نظر می‌رسد مشکلاتی که بر سر ایجاد اشتغال در کشور وجود دارد به‌سادگی قابل‌حل نیست، چراکه ایجاد هر میزان شغل، برطرف‌کننده نیازهای روزافزون در این حوزه نخواهد بود. علی ربیعی همچنین در سخنان اخیر خود با بیان اینکه اولین حرکت دولت مهار تورم بود، اظهار کرد: تورم ۲۵درصدی سال ۹۲ اکنون به ۱۵ درصد رسیده است. دولت متعهد شده بود این رقم را تا پایان سال ۹۳ به ۱۵درصد برساند که به تعهد خود عمل کرد. به گزارش مهر، وزیر کار با بیان اینکه تورم در پایان سال ۹۴ به ۱۲درصد خواهد رسید، افزود: رشد اقتصادی کشور در سال گذشته سه درصدو بود و ما این رقم را امسال به پنج درصد خواهیم رساند. ربیعی با اشاره به اینکه هر دقیقه پنج نفر جویای کار می‌شوند و این نشان از برنامه‌ریزی‌های غلط اقتصادی در گذشته دارد، ادامه داد: اقتصاد ما ضعیف شده و پول فروش نفت کفاف هزینه‌ها را نمی‌کند. ربیعی همچنین یادآور شد دولت برای تأمین مسکن دهک‌های پایین جامعه تلاش دوچندانی دارد و مصمم است به این آرزوی به‌حق مردم جامه عمل بپوشاند. سه کارشناس حوزه کار در گفت‌وگو با «شرق» وضعیت بیکاری در کشور را موردبررسی قرار دادند.
اعلام تعداد متقاضیان کار غیرفنی است
حمید حاج‌اسماعیلی، کارشناس بازار کار
این اظهارات وزیر کار که در هر یک دقیقه پنج نفر جویای شغل هستند، بسیار غیرفنی است. مگر ورود افراد به بازار کار کرنومتر دارد؟ در اینکه جویندگان شغل در کشور زیاد هستند، تردیدی نداریم. سه گروه در بازار کار ایران به‌شدت جویای شغل هستند، گروه اول جوانانی هستند که در گروه سنی ١۵ تا ٢٩ سال قرار دارند که طبق آمار مرکز آمار، نرخ بیکاری در این گروه سنی بالای ٢۵ سال است. گروه دوم فارغ‌التحصیلان هستند که تعداد این فارغ‌التحصیلان به‌شدت بالا رفته و این افراد به دلایل سنی و شرایط کاری نیازمند کار هستند. گروه سوم هم زنان هستند. باوجود آنکه در گذشته دیدگاه‌های سنتی موجب شده بود زنان، خانه‌دار باشند اما در چندین سال گذشته زنان هم‌پای مردان کار می‌کنند و اتفاقا در برخی حوزه‌ها نسبت به مردان دارای توانایی بیشتری هستند. در این گروه هم نرخ بیکاری ۵٠ درصد است. حالا با همه این اوصاف دولت هیچ برنامه‌ای برای این گروه‌های جویای شغل ارائه نکرده است. متأسفانه باید گفت دولت در حوزه وزارت کار به‌شدت ضعیف عمل کرده است و هیچ برنامه و اقدام عملی برای اشتغال ندارد. نکته مهم دیگری که وجود دارد این است که دولت نه‌تنها نتوانسته شغل ایجاد کند بلکه حتی نتوانسته همین شرایط موجود اشتغالی را هم حفظ کند. از ابتدای شروع به کار دولت یازدهم تاکنون بیش از ٣٠٠ هزار شغل را از دست داده‌ایم. حداقل در دولت گذشته دو تا سه برنامه در حوزه کار و اشتغال مطرح شد. درست است که این برنامه‌ها به‌درستی اجرائی نشد و موجب انحراف سرمایه‌ها شد اما باز هم سیاست بنگاه‌های زودبازده و مشاغل خانگی، دو برنامه جدی بود که در دنیا به اثبات رسیده است. دولت باید این نکته را بداند که بدون برنامه، شغل ایجاد نمی‌شود.
ایجاد اشتغال در گرو اقتصاد تولیدمحور
علی خدایی، مشاور کانون عالی شوراهای اسلامی کار
بحران بیکاری در کشور کاملا مشهود است، اما برای حل این بحران به اذعان کارشناسان نیازمند رشد اقتصادی بالای پنج درصد هستیم که لازمه این رشد نیز اصلاح زیرساخت‌های اقتصادی است که به‌سرعت اتفاق نخواهد افتاد. هرچند مسئولان به رفع تحریم‌های اقتصادی امید زیادی دارند، اما در این صورت نیز باز مشکلات عمده کشور پابرجا خواهد بود، زیرا هنوز اقتصاد ایران در زمینه بانکداری و بسیاری موارد دیگر دچار معضل است و به بخش‌های مولد توجهی نمی‌شود.
ازآنجاکه توجه به تولید تنها منجر به ایجاد اشتغال خواهد شد و اراده‌ای برای بهبود وضعیت تولید در میان مسئولان دیده نمی‌شود، چندان نمی‌تواند به آینده اشتغال کشور امید داشت. متأسفانه اقتصاد دولت یازدهم با دولت گذشته سنجیده می‌شود که اتفاق مثبتی نیست. هرچند وضعیت اقتصادی کشور در زمان حاضر از دوران تصدی‌گری محمود احمدی‌نژاد بسیاربهتر است، اما نباید با چنین قیاسی مشکلات اقتصادی را نادیده گرفت و ریشه‌های مدیریتی آن را برطرف نکرد. بنابراین باید در انتظار عملکرد صحیح دولت در این حوزه باشیم، امری که به نظر نمی‌رسد به‌زودی در کشور میسر شود، چراکه چنین اراده‌ای در میان مسئولان دولتی دیده نمی‌شود.
سرمایه کافی برای تولید شغل نداریم
علیرضا حیدری، کارشناس رفاه و امور اجتماعی
اگر بانک اطلاعاتی ما آن‌قدر قوی است که وزیر کار می‌تواند تعداد جویندگان کار را به دقیقه اعلام کند، بر وزیر کار درود می‌فرستیم و خدا را شاکر خواهیم بود. اما واقعا متأسفم که دولت هیچ برنامه‌ای برای حوزه اشتغال ندارد و حالا فقط آمار بیکاران را دقیقه‌ای اعلام می‌کند. متأسفانه ما سرمایه کافی برای تولید شغل نداریم و امکانات موجود ما هم برای بازار اشتغال فعلی کافی نیست.
ما مرتبا با ریزش نیروی کار مواجه هستیم و سیاست‌های ناظر بر فعالیت‌های تولیدی هم نتوانسته است در حوزه اشتغال مؤثر واقع شود و قوانین ناظر بر حمایت از تولید نیز کارایی ندارد. در این دو سال هیچ نشانه‌ای از بهبود وضعیت اشتغال در کشور ندیدیم و نیازمند تغییرات بنیادین اقتصادی هستیم تا اقتصاد به سمتی برود که تولید، معنا پیدا کند. وقتی که سیاست‌گذار اقتصادی و پولی با ترس و لرز نرخ سود تسهیلات را کاهش می‌دهد و از این مسئله واهمه دارد که سیاست‌ها آن‌قدر مخدوش عمل کند که پول از بانک‌ها به سمت مؤسسات پولی هدایت شود، معلوم است که وضع ما بهتر از این نخواهد شد.
ما با یک اقتصاد رانتی شدید مواجهیم که ابزارهای کنترلی این بازار در اختیار کسانی است که به‌نوعی از حوزه سیاست‌گذاری خارج‌اند. نرخ سود مؤسسات پولی که کنترل و نظارتی روی آنها نیست، فاجعه بزرگی است که اجازه نمی‌دهد سرمایه‌ها به سمت تولید حرکت کنند و سرمایه‌ها را به جاهایی غیر از تولید شیفت می‌دهند. در اقتصاد ایران هیچ‌گونه شفافیتی وجود ندارد تاجایی‌که حتی نمی‌توان مسیر جابه‌جایی پول را در این کشور مدیریت کرد. تازمانی که سیاست‌گذار به‌دنبال سرنخ داستان‌ها نرود و اقتصاد را از رانت‌های بی‌رویه و غیرشرعی و غیرقانونی خلاص نکند، اشتغال و سرمایه‌گذاری هم اتفاق نخواهد افتاد. همه مصیبت‌هایی که هم‌اکنون گرفتار آن هستیم از دولت قبل داریم، دولت احمدی‌نژاد تا توانست کلنگ‌زنی کرد. حالا هم طرح‌هایی که آن دولت فقط کلنگ آن را زد، روی دست دولت روحانی باقی مانده که حتی برای اتمام آن پول هم ندارد.
درواقع گردش مالی دولت به‌سختی انجام می‌شود و این دولت بدون آسیب به بدنه اقتصاد، ثبات در بازارها را پذیرفته است. دولت روحانی در دو سال گذشته فقط در پی اهم و فی‌الاهم طرح‌ها و کلنگ‌زنی‌های دولت احمدی‌نژاد بوده و به همین دلیل تا این لحظه خسارت کلنگ‌زنی‌های دولت احمدی‌نژاد را داده است.
